Op 6 december is Krishna, vaste medewerkster, bewoonster van het eerste uur en kokkin op Umang, na een kort ziekbed overleden.
Dit heeft op iedereen op Umang maar ook op ons, leden van het bestuur, en iedereen die Krishna ontmoet heeft tijdens bezoeken of stagereizen naar Bal Anand en Umang een diepe indruk achter gelaten.
Het leven van Krishna stond in het teken van dienen. Eerst in Bal Anand waar ze meehielp de kinderen te verzorgen. Daarna heeft ze mede Raju (de zoon van mevrouw Kalro) mede verzorgd en opgevoed en ook de zieke moeder van mevrouw Kalro is door Krishna jaren lang dag en nacht verzorgd.
Uiteindelijk keerde zij terug naar Bal Anand waar ze alles aanpakte. Vooral het verzorgen van eten was haar passie.
Vanaf het eerste uur ging ze mee naar Umang. Daar bloeide ze echt helemaal op en ook daar werd zij de keukenprinses.
Krishna was bij iedereen geliefd. Ze was eenvoudig, bescheiden en zoals gezegd, gedienstig.
Bas was erbij toen Krishna in 1986 in Bal Anand kwam en steeds wanneer hij afreisde verheugde hij zich op het weerzien met haar.
Zij werkte daar vol overgave als kokkin maar was ook helemaal lid van de ‘Umang family’.
Iedereen die op Umang geweest is zal mooie herinneringen aan Krishna bewaren:
Krishna die ineens ‘Vader Jacob’ zat te zingen en zo genoot van liedjes en spel.
Krishna die altijd vrolijk en blij was en de gasten op Umang hielp waar ze kon.
Die graag meedeed met gekkigheid en dol was op malle verkleedpartijen….
Wat zal ze gemist worden!
Onderstaand een stukje over Krishna van het blog van Elly die momenteel al bijna een half jaar op Umang verblijft.
Dit bericht beschrijf op wat voor bijzondere manier er afscheid genomen is van onze lieve Krishna:
Gisterenmorgen vroeg (6 december 2012) is helaas onze geliefde Krishna overleden, de oudste bewoonster van Umang.
Voordat zij op Umang kwam wonen heeft zij 26 jaar op Bal Anand gewoond..
Zij was een zeer speciale vrouw die vooral wordt herinnert door haar loyaliteit naar iedereen toe, en het maken van de speciale herbal tea, de chai, en de biryani en de heerlijke yoghurt.
Ik persoonlijk herriner mij speciaal haar extra zorg voor mij op de dagen waar ik niet zo lekker in mijn vel zat; dan kwam ze met een roos aanzetten voor in mijn haar, maakte black koffie voor me of probeerde me gerust te stellen en of ah lachen te maken.
Dankbaar ben ik dat ik haar de laatste dagen op velerlei momenten heb kunnen bijstaan terwijl zij lag te vechten voor haar leven op de IC in het ziekenhuis in Mumbai. En dat ik haar mocht begeleiden op haar laatste rit gisteren in de ambulence naar haar “thuis”: Umang.
Toen we aankwamne met de ambulance lag er al een baar gemaakt van stro klaar en Krishna werd daarop gedragen , ze was inmidels al in witte doeken gewikkeld en er werd nog een rode doek opgelgd met heel veel mooie gekleurde bloemenkransen en gekleurd poeder.
Nadat we een korte prayer hadden gedaan zijn we met zijn allen naar de rivier gelopen en hebben haar volgens de hindu rituelen verbrand. Ierdereen was erbij , ook de dicht betrokkenen uit de directe omgeving die regelmatig op Umang zijn of komen (werken)Het gaf mij een diep verbonden (familie ) gevoel en een ieder mocht op zijn manier ook zijn verdriet uiten.
Ik kan wel zeggen dat dit een van de bijzonderste dagen uit mijn leven is, ook al eerst een zeer bijzondere tocht in de ambulance , zittende achterin naast het lichaam van Krishna…….
Er volgen nu 10 tot 13 dagen rituelen en iedere dag is er wat, ik ga het meemaken en merk het allemaal wel….
